Dinamarca

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Llocalización de Dinamarca.

Pronunciación y silabación: [ di.naˈmar.ka ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Dinamarca»

  1. (Topónimu) País nórdicu européu que llenda namái Alemaña, siendo la so capital Copenhague.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «Dinamarca».

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line. OBSERVACIÓN: Dientro la entrada de «danés» y otres.
  • Cartafueyos normativos. Nomes de los países del mundu y de les sos capitales y xentilicios; Academia de la Llingua Asturiana, 2010, Uviéu; ISBN: 978-84-8168-500-8.


Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ di.naˈmaɾ.ka ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Dinamarca»

  1. (Topónimu) Dinamarca.

Pallabres rellacionaes[editar]


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ di.nəˈmaɾ.kə ]; catalán occidental [ di.naˈmaɾ.ka ]

(rexistru)

Nome propiu[editar]

singular femenín «Dinamarca»

  1. (Topónimu) Dinamarca.

Pallabres rellacionaes[editar]


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ di.naˈmaɾ.ka ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Dinamarca»

  1. (Topónimu) Dinamarca.

Pallabres rellacionaes[editar]


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ di.naˈmaɾ.ka ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Dinamarca»

  1. (Topónimu) Dinamarca.

Pallabres rellacionaes[editar]


Mirandés[editar]

Pronunciación y silabación: [ di.nɐˈmaɾ.kɐ ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Dinamarca»

  1. (Topónimu) Dinamarca.


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ di.naˈmaɾ.ko ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Dinamarca»

  1. (Topónimu) Dinamarca.

Otres formes[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ di.nɐˈmaɾ.kɐ ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Dinamarca»

  1. (Topónimu) Dinamarca.

Pallabres rellacionaes[editar]