china

De Wikcionariu
Mira tamién: China

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈt͡ʃi.na ]

Anagrama: China, incha

Sustantivu (1)[editar]

singular femenín china, masculín chinu ; plural femenín chines, masculín chinos

  1. (Xentiliciu) Habitante de China.
  2. (Xentiliciu) Habitante de la República Popular China.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Sustantivu (2)[editar]

singular femenín china, masculín chinu ; plural femenín chines, masculín chinos

  1. (Zooloxía), (Ganadería) coloquial Gocha.
  2. (Zooloxía), (Ganadería) coloquial Xata.

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de chinu.

Interxeición[editar]

  1. (Ganadería) Voz que se da pa llamar los gochos.
  2. (Ganadería) Voz que se da pa llamar los xatos.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Usu[editar]

  • Úsase repetida: china china.

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.
  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.

Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈt͡ʃi.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín china, masculín chino; plural femenín chinas, masculín chinos

  1. (Xentiliciu) China, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) China, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de chino.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈt͡ʃi.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín china, masculín chino; plural femenín chinas, masculín chinos

  1. (Zooloxía), (Ganadería) Gocha, gochu fema.

Sinónimos[editar]

Referencies[editar]