húngara

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈuŋ.ɣa.ɾa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín húngara, masculín húngaru ; plural femenín húngares, masculín húngaros

  1. (Xentiliciu) Habitante d'Hungría.

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'húngaru.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈuŋ.ga.ɾa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín húngara, masculín húngaro; plural femenín húngaras, masculín húngaros

  1. (Xentiliciu) Húngara (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'húngaro.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈuŋ.ga.ɾa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín húngara, masculín húngaro; plural femenín húngaras, masculín húngaros

  1. (Xentiliciu) Húngara (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'húngaro.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈũ.ɡɐ.ɾɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín húngara, masculín húngaro; plural femenín húngaras, masculín húngaros

  1. (Xentiliciu) Húngara (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'húngaro.