italian

De Wikcionariu
Mira tamién: italián, Italian

Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ i.taˈlja ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín italian, femenín italiana; plural masculín italians, femenín italianas

  1. (Xentiliciu) Italianu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular italian ensin plural

  1. (Llingüística) Italianu, llingua italiana.

Axetivu[editar]

singular masculín italian, femenín italiana; plural masculín italians, femenín italianas

  1. (Xentiliciu) Italianu, d'Italia.
  2. (Filoloxía) Italianu, de la llingua italiana.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]


Rumanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ i.ta.liˈan ]

Sustantivu[editar]

masculín italian, femenín italiană/italiancă; plural masculín italieni, femenín italiene/italience

  1. (Xentiliciu) Italianu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Axetivu[editar]

masculín italian, femenín italiană/italiancă; plural masculín italieni, femenín italiene/italience

  1. (Xentiliciu) Italianu, d'Italia.
  2. (Filoloxía) Italianu, de la llingua italiana.

Pallabres rellacionaes

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Dicționarul Explicativ al Limbii Române; Academia Română - Institutul de Lingvistică „Iorgu Iordan - Al. Rosetti”; Univers Enclicopedic, Bucarest, 2016. ISBN: 978-606-704-161-3.