lituà
Catalán[editar]
Pronunciación y silabación: [ ɫi.tuˈa ]
Sustantivu (1)[editar]
singular masculín lituà, femenín lituana ; plural masculín lituans, femenín lituanes
- (Xentiliciu) Lituanu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2)[editar]
masculín singular lituà ensin plural
- (Llingüística) Lituanu, llingua lituana.
Axetivu[editar]
singular masculín lituà, femenín lituana; plural masculín lituans, femenín lituanes
- (Xentiliciu) Lituanu, de Lituania.
- (Filoloxía) Lituanu, de la llingua lituana.
Pallabres rellacionaes
Referencies[editar]
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- «ésAdir», portal llingüísticu de la Corporación Catalana de Medios Audiovisuales; páxina web.