lituano

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ liˈtwa.no ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de lituanu.


Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ liˈtwa.no ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín lituano, femenín lituana; plural masculín lituanos, femenín lituanas

  1. (Xentiliciu) Lituanu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular lituano ensin plural

  1. (Llingüística) Lituanu, llingua lituana.

Axetivu[editar]

singular masculín lituano, femenín lituana; plural masculín lituanos, femenín lituanas

  1. (Xentiliciu) Lituanu, de Lituania.
  2. (Filoloxía) Lituanu, de la llingua lituana.

Pallabres rellacionaes


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ liˈtwa.no ], [ li.tuˈa.no ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín lituano, femenín lituana; plural masculín lituanos, femenín lituanas

  1. (Xentiliciu) Lituanu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular lituano ensin plural

  1. (Llingüística) Lituanu, llingua lituana.

Axetivu[editar]

singular masculín lituano, femenín lituana ; plural masculín lituanos, femenín lituanas

  1. (Xentiliciu) Lituanu, de Lituania.
  2. (Filoloxía) Lituanu, de la llingua lituana.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.

Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ li.tuˈa.no ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín lituano, femenín lituana; plural masculín lituanos, femenín lituanas

  1. (Xentiliciu) Lituanu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular lituano ensin plural

  1. (Llingüística) Lituanu, llingua lituana.

Axetivu[editar]

singular masculín lituano, femenín lituana; plural masculín lituanos, femenín lituanas

  1. (Xentiliciu) Lituanu, de Lituania.
  2. (Filoloxía) Lituanu, de la llingua lituana.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • Dicionario de pronuncia da lingua galega; Universidade de Santiago de Compostela & Instituto da Lingua Galega; ISSN: 2660-8235. Páxina web.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ li.tuˈɐ.nu ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín lituano, femenín lituana; plural masculín lituanos, femenín lituanas

  1. (Xentiliciu) Lituanu (habitante).

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular lituano ensin plural

  1. (Llingüística) Lituanu, llingua lituana.

Sinónimos

Axetivu[editar]

singular masculín lituano, femenín lituana; plural masculín lituanos, femenín lituanas

  1. (Xentiliciu) Lituanu, de Lituania.
  2. (Filoloxía) Lituanu, de la llingua lituana.

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]