patriarca

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ paˈtɾjaɾ.ka ]
Etimoloxía: Del griegu antiguu πατριάρχης (patriarches).

Sustantivu[editar]

masculín singular patriarca; plural patriarques

  1. Cabezaleru masculín d'un grupu familiar o d'un grupu social, respetáu pola so edá o la so sabencia.
  2. (Mitoloxía y relixón) Nes relixones abrahámiques, denomación que reciben dalgunos personaxes mitolóxicos qu'apaecen nos sos testos sagraos, caracterizaos pola so gran edá y ser formadores de grandes families, como Abrahán, Xacob, etc.
  3. (Cristianismu) Na ortodoxa, el cabezaleru de caúna de les ilesies autónomes.
  4. (Cristianismu) Nel catolicismu, títulu honoríficu que reciben dalgunos obispos.

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ paˈtɾjaɾ.ka ], [ pa.tɾiˈaɾ.ka ]

Sustantivu[editar]

masculín singular patriarca; plural patriarcas

  1. Patriarca (cabezaleru d'un grupu familiar/social).
  2. (Mitoloxía y relixón) Patriarca (personaxe míticu abrahámicu).
  3. (Cristianismu) Patriarca (cabezaleru ortodoxu).
  4. (Cristianismu) Patriarca (títulu honoríficu católicu).


Italianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ pa.triˈar.ka ]

Sustantivu[editar]

masculín singular patriarca; plural patriarchi

  1. Patriarca (cabezaleru d'un grupu familiar/social).
  2. (Mitoloxía y relixón) Patriarca (personaxe míticu abrahámicu).
  3. (Cristianismu) Patriarca (cabezaleru ortodoxu).
  4. (Cristianismu) Patriarca (títulu honoríficu católicu).


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ pɐ.tɾiˈaɾ.kɐ ]

Sustantivu[editar]

masculín singular patriarca; plural patriarcas

  1. Patriarca (cabezaleru d'un grupu familiar/social).
  2. (Cristianismu) Patriarca (cabezaleru ortodoxu).