pluma

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Una pluma de páxaru sobre la yerba.
Una pluma d'escribir moderna.

Pronunciación y silabación: [ ˈplu.ma ]
Etimoloxía: Del llatín pluma.

Sustantivu[editar]

femenín singular pluma; plural plumes

  1. (Zootomía) Caúna de les pieces llixeres formaes d'un tubu y unes barbes que cubren el cuerpu d'un páxaru, y que-y sirven pa volar, nadar y protexese.
  2. (Utensiliu d'escritura) Antiguamente, utensiliu que ye una de les pieces que cubren el cuerpu d'un páxaro usada pa escribir moyando en tinta la parte cortada final.
  3. (Utensiliu d'escritura) Utensiliu pa escribir, de madera, metal o otros materiales, que tien una fueya metálica na punta que se mueya en tinta.
  4. (Utensiliu d'escritura) Utensiliu pa escribir, de madera, metal o otros materiales, que tien una fueya metálica na punta y un depósitu estrayible y recargable pa la tinta.

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]


Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈplu.ma ]

Sustantivu[editar]

femenín singular pluma; plural plumas

  1. (Zootomía) Pluma.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈplu.ma ]

Sustantivu[editar]

femenín singular pluma; plural plumas

  1. (Zootomía) Pluma (de páxaru).
  2. (Utensiliu d'escritura) Pluma (de páxaru pa escribir).
  3. (Utensiliu d'escritura) Pluma (d'escribir, con o ensin cartuchu de tinta).


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈplu.ma ]

Sustantivu[editar]

femenín singular pluma; plural plumas

  1. (Zootomía) Pluma.


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈply.mo ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

femenín singular pluma; plural plumas

  1. (Zootomía) Pluma.