romanesa

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ru.məˈnɛ.zə ]; catalán occidental [ ro.maˈne.za ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

singular femenín romanesa, masculín romanès; plural femenín romaneses, masculín romanesos

  1. (Xentiliciu) Rumana (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de romanès ~ romanés.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ro.maˈne.sa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín romanesa, masculín romanés; plural femenín romanesas, masculín romaneses

  1. (Xentiliciu) Rumana (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de romanés.

Referencies[editar]


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ru.maˈne.zo ]

Sustantivu[editar]

singular femenín romanesa, masculín romanés; plural femenín romanesas, masculín romaneses

  1. (Xentiliciu) Rumana (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de romanés.

Referencies[editar]