rumano

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ruˈma.no ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de rumanu.


Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ruˈma.no ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín rumano, femenín rumana; plural masculín rumanos, femenín rumanas

  1. (Xentiliciu) Rumanu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular rumano ensin plural

  1. (Llingüística) Rumanu, llingua rumana.

Axetivu[editar]

singular masculín rumano, femenín rumana; plural masculín rumanos, femenín rumanas

  1. (Xentiliciu) Rumanu, de Rumanía.
  2. (Filoloxía) Rumanu, de la llingua rumana.

Pallabres rellacionaes


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ruˈma.no ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín rumano, femenín rumana; plural masculín rumanos, femenín rumanas

  1. (Xentiliciu) Rumanu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular rumano ensin plural

  1. (Llingüística) Rumanu, llingua rumana.

Axetivu[editar]

singular masculín rumano, femenín rumana ; plural masculín rumanos, femenín rumanas

  1. (Xentiliciu) Rumanu, de Rumanía.
  2. (Filoloxía) Rumanu, de la llingua rumana.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.