russa

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈru.sə ]; catalán occidental [ ˈru.sa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín russa, masculín rus; plural femenín russes, masculín russos

  1. (Xentiliciu) Rusa (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de rus.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈry.so ]

Sustantivu[editar]

singular femenín russa, masculín rus; plural femenín russas, masculín russes

  1. (Xentiliciu) Rusa (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de rus.

Referencies[editar]


Mirandés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈru.s̺ɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín russa , masculín russo; plural femenín russas, masculín russos

  1. (Xentiliciu) Rusa (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de russo.

Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈʁu.sɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín russa, masculín russo; plural femenín russas, masculín russos

  1. (Xentiliciu) Rusa (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de russo.

Referencies[editar]