sal

De Wikcionariu
Mira tamién: Sal

Asturianu[editar]

Sal y un saleru.

Pronunciación y silabación: [ ˈsal ]

Sustantivu[editar]

masculín singular sal; plural sales

  1. (Química), (Alimentación) Sustancia seco y fácil de quebrar, soluble n'agua, que s'estrái del mar o de mines, y que s'usa como adobíu y conservante d'alimentos, col nome químicu de cloruru de sodiu (NaCl).

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «sal».

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈsaɫ ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

femenín singular sal; plural sals

  1. (Química), (Alimentación) Sal.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Curdu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈsɑːl ]

Sustantivu[editar]

  1. (Cronoloxía) Añu.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈsal ]

Sustantivu[editar]

femenín singular sal; plural sales

  1. (Química), (Alimentación) Sal.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.

Piamontés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈsal ]

Sustantivu[editar]

  1. Sal.