serbio

De Wikcionariu
Mira tamién: sérbio

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈseɾ.βjo ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de serbiu.


Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈseɾ.βjo ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín serbio, femenín serbia; plural masculín serbios, femenín serbias

  1. (Xentiliciu) Serbiu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular serbio ensin plural

  1. (Llingüística) Serbiu, llingua serbia.

Axetivu[editar]

singular masculín serbio, femenín serbia; plural masculín serbios, femenín serbias

  1. (Xentiliciu) Serbiu, de Serbia.
  2. (Filoloxía) Serbiu, de la llingua serbia.

Pallabres rellacionaes


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈseɾ.βjo ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín serbio, femenín serbia; plural masculín serbios, femenín serbias

  1. (Xentiliciu) Serbiu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular serbio ensin plural

  1. (Llingüística) Serbiu, llingua serbia.

Axetivu[editar]

singular masculín serbio, femenín serbia ; plural masculín serbios, femenín serbias

  1. (Xentiliciu) Serbiu, de Serbia.
  2. (Filoloxía) Serbiu, de la llingua serbia.

Pallabres rellacionaes


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈsɛɾ.βjo ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín serbio, femenín serbia; plural masculín serbios, femenín serbias

  1. (Xentiliciu) Serbiu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular serbio ensin plural

  1. (Llingüística) Serbiu, llingua serbia.

Axetivu[editar]

singular masculín serbio, femenín serbia; plural masculín serbios, femenín serbias

  1. (Xentiliciu) Serbiu, de Serbia.
  2. (Filoloxía) Serbiu, de la llingua serbia.

Pallabres rellacionaes