to

De Wikcionariu
Mira tamién: to-

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈto ]

Axetivu[editar]

singular masculín, femenín y neutru to ; plural masculín y femenín tos

  1. Posesivu que correspuende a la segunda persona singular.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Llocuciones[editar]

Usu[editar]

  • Pue usase tanto antepuestu como pospuestu al sustantivu, y tamién como atributivu y nucleu: la to casa; la casa to; la casa ye to; la to ye vieya.

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma de verbu[editar]

  1. Primer persona singular del presente d'indicativu de tar.
  2. Forma apocopada de «tengo», usada nes perífrasis. → tener
    To de dicite una cosa = Tengo de dicite una cosa.

Otres formes[editar]

Interxeición[editar]

  1. (Ganadería) Voz que se da pa llamar les vaques.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Usu[editar]

  • Úsase repetida: to to.

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Gramática de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2001, Uviéu, 3ª edición; ISBN: 84-8168-210-8. Consulta PDF on-line.
  • Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.

Inglés[editar]

Pronunciación y silabación: [ tu ], [ tə ]

Preposición[editar]

  1. Partícula que s'usa pa facer l'infinitivu del verbu.
  2. A, pa, en, indica la direición au se va.


Serbiu[editar]

Pronunciación y silabación: [ to ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra singular nominativa de taj.

Otres formes