tuvaluano

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ tu.βaˈlwa.no ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de tuvaluanu.


Aragonés[editar]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín tuvaluano, femenín tuvaluana; plural masculín tuvaluanos, femenín tuvaluanas

  1. (Xentiliciu) Tuvaluanu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular tuvaluano ensin plural

  1. (Llingüística) Tuvaluanu, llingua tuvaluana.

Axetivu[editar]

singular masculín tuvaluano, femenín tuvaluana; plural masculín tuvaluanos, femenín tuvaluanas

  1. (Xentiliciu) Tuvaluanu, de Tuvalu.
  2. (Filoloxía) Tuvaluanu, de la llingua tuvaluana.

Pallabres rellacionaes


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ tu.βa.luˈano ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín tuvaluano, femenín tuvaluana; plural masculín tuvaluanos, femenín tuvaluanas

  1. (Xentiliciu) Tuvaluanu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular tuvaluano ensin plural

  1. (Llingüística) Tuvaluanu, llingua tuvaluana.

Axetivu[editar]

singular masculín tuvaluano, femenín tuvaluana ; plural masculín tuvaluanos, femenín tuvaluanas

  1. (Xentiliciu) Tuvaluanu, de Tuvalu.
  2. (Filoloxía) Tuvaluanu, de la llingua tuvaluana.

Pallabres rellacionaes


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ tu.va.luˈɐnu ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín tuvaluano, femenín tuvaluana; plural masculín tuvaluanos, femenín tuvaluanas

  1. (Xentiliciu) Tuvaluanu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular tuvaluano ensin plural

  1. (Llingüística) Tuvaluanu, llingua tuvaluana.

Axetivu[editar]

singular masculín tuvaluano, femenín tuvaluana; plural masculín tuvaluanos, femenín tuvaluanas

  1. (Xentiliciu) Tuvaluanu, de Tuvalu.
  2. (Filoloxía) Tuvaluanu, de la llingua tuvaluana.

Pallabres rellacionaes