verde

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Tonalidaes de verde.

Pronunciación[editar]

  • [ ˈbeɾ.ðe ]
(rexistru)

Etimoloxía[editar]

  • Del llatín virĭdis.

Sustantivu[editar]

masculín singular verde; plural verdes

  1. El color de la fueya, de la yerba.
  2. Pación o yerba non seco.

Sinónimos[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín, femenín y neutru verde ; plural masculín y femenín verdes

  1. De la color de la fueya, de la yerba.

Traducciones y equivalencies[editar]

Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈbeɾ.ðe ]

Sustantivu[editar]

masculín singular verde; plural verdes

  1. Verde (color).

Axetivu[editar]

singular masculín y femenín verde; plural masculín y femenín verdes

  1. Verde, de color verde.

Francés[editar]

Pronunciación y silabación: [ veʁd ]

Sustantivu[editar]

masculín singular verde; plural verdes

  1. (Zooloxía) Verderríos (Alcedo atthis).

Sinónimos[editar]

Referencies[editar]

  • Dictionnaire des Sciences Animales; Christian Meyer, Montpellier, France, 2023. Versión on-line.

Italianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈver.de ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

masculín singular verde; plural verdi

  1. Verde (color).

Axetivu[editar]

singular masculín y femenín verde; plural masculín y femenín verdi

  1. Verde, de color verde.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: portugués européu [ ˈveɾ.ðɨ ]; portugués brasilanu [ ˈveʁ.dʒi ]

Sustantivu[editar]

masculín singular verde; plural verdes

  1. Verde (color).

Axetivu[editar]

singular masculín y femenín verde; plural masculín y femenín verdes

  1. Verde, de color verde.