cap

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈkap ]

(rexistru)

Etimoloxía: Del llatín caput.

Sustantivu[editar]

masculín singular cap; plural caps

  1. (Anatomía) Cabeza, tiesta.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈkap ]

(rexistru)

Etimoloxía: Del llatín caput.

Sustantivu[editar]

masculín singular cap; plural caps

  1. (Anatomía) Cabeza, tiesta.

Referencies[editar]


Rumanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈkap ]
Etimoloxía: Del llatín caput.

Sustantivu[editar]

Declinación del sustantivu «cap»
neutru Singular Plural
Nominativu-Acusativu cap capete
Articuláu capul capetele
Dativu-Xenitivu capului capetelor
Vocativu [[]] [[]]
  1. (Anatomía) Cabeza, tiesta.

Referencies[editar]

  • Dicționarul Explicativ al Limbii Române; Academia Română - Institutul de Lingvistică „Iorgu Iordan - Al. Rosetti”; Univers Enclicopedic, Bucarest, 2016. ISBN: 978-606-704-161-3.
  • Dexonline. Dicționare ale limbii române; 2004-2021, dexonline.ro. Consulta on-line.