ebrèu

Occitanu

Pronunciación

• [ eˈβɾɛw ]

«ebrèu»

(rexistru)

Sustantivu (1)

masculín singular ebrèu ensin plural

1. (Llingüística) Hebréu, llingua hebrea.

Otres formes

• ebrieu

Términos rellacionaos

• ebraïc

Sustantivu (2)

singular masculín ebrèu, femenín ebrèa; plural masculín ebrèus, femenín ebrèas

1. (Xentiliciu), (Historia) Hebréu, israelita, persona del Israel antiguu.
2. (Mitoloxía y relixón) Hebréu, xudíu, persona de relixón xudía.

Sinónimos

• [1,2] israelita, josieu

Términos rellacionaos

• [1] Israèl
• [2] judaïsme, judaïc

Axetivu

singular masculín ebrèu, femenín ebrèa; plural masculín ebrèus, femenín ebrèas

1. (Filoloxía) Hebréu, hebraicu, de la llingua hebrea.
2. (Xentiliciu), (Historia) Hebréu, israelita, del Israel antiguu.
3. (Mitoloxía y relixón) Hebréu, xudíu, del xudaísmu.

Sinónimos

• [1] ebraïc
• [2] israelita, josieu
• [3] josieu, judaïc, israelita

Referencies

• Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.
• Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians; Joan de Cantalausa & Institut d'Estudis Occitans, 2002-2006. Consulta on-line.