cainavina
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ kaj.naˈβi.na ]
Etimoloxía: De Cainava + -ín.
Sustantivu[editar]
singular femenín cainavina, masculín cainavín ; plural femenín cainavines, masculín cainavinos → términu non incluyíu nel DALLA
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Cainava, nel conceyu de Ponga.
Pallabres rellacionaes[editar]
Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de cainavín.
Referencies[editar]
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.