circumspecto
Llatín[editar]
Pronunciación[editar]
- llatín clásicu [ kir.kumˈspek.toː ] (circumspectō)
Verbu[editar]
circumspectō, circumspectāre, circumspectāuī, circumspectātum
- Mirar al rodiu.
Forma de verbu[editar]
- Primer persona singular del presente activu d'esti verbu.
Referencies[editar]
- Diccionario Etimológico Latino-Español; Santiago Segura Munguía, Ediciones Generales Anaya, 1985, 1ª edición ISBN: 84-7525-306-7.