conforquín

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ko(ŋ)ɱ.foɾˈkiŋ ]
Etimoloxía: De Conforcos + sufixu -ín.

Sustantivu[editar]

singular masculín conforquín, femenín conforquina; plural masculín conforquinos, femenín conforquines

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Conforcos, nel conceyu Ayer.

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín conforquín, femenín conforquina, neutru conforquino; plural masculín conforquinos, femenín conforquines

  1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Conforcos, nel conceyu Ayer.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
  • DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.