e
Mira tamién: é, è, E |
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈe ]
- Homófonu: he
Sustantivu[editar]
femenín singular e; plural es
- (Escritura) Nome de la quinta lletra del alfabetu llatín asturianu, representada por e.
Español[editar]
Pronunciación y silabación: [ e ]
Conxunción[editar]
- Y, variante de la conxunción copulativa usada cuando la pallabra siguiente comienza por i- o hi- (esceuto hie-).
- Estudia persa e hindi.
Otres formes[editar]
Referencies[editar]
- Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
Gallegu[editar]
Conxunción[editar]
- Y, conxunción copulativa.
Italianu[editar]
Conxunción[editar]
- Y, conxunción copulativa.
Otres formes
Portugués[editar]
Pronunciación y silabación: [ i ]
Conxunción[editar]
- Y, conxunción copulativa.
Rumanu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈje ]
«e» (rexistru)
Forma de verbu[editar]
- Tercer persona singular del presente d'indicativu d'a fi.
Otres formes[editar]
Categoríes:
- Sustantivos asturianos
- Sustantivos femeninos asturianos
- Escritura (asturianu)
- Español-Asturianu
- Conxunciones españoles
- Gallegu-Asturianu
- Conxunciones gallegues
- Italianu-Asturianu
- Conxunciones italianes
- Portugués-Asturianu
- Conxunciones portugueses
- Rumanu-Asturianu
- Pallabres rumanes con rexistru sonoru
- Formes de verbos rumanos