guipuscoana

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ gi.pus.kuˈa.nə ]; catalán occidental [ gi.pus.koˈa.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín guipuscoana, masculín guipuscoà; plural femenín guipuscoanes, masculín guipuscoans

  1. (Xentiliciu) Guipuzcoana (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de guipuscoà.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ gi.pus.koˈa.na ], [ gi.pusˈkwa.na ]; con "gheada" [ ħi.pus.koˈa.na ], [ ħi.pusˈkwa.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín guipuscoana, masculín guipuscoano; plural femenín guipuscoanas, masculín guipuscoanos

  1. (Xentiliciu) Guipuzcoana (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de guipuscoano.

Referencies[editar]


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ gi.puʃ.kuˈɐ.nɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín guipuscoana, masculín guipuscoano; plural femenín guipuscoanas, masculín guipuscoanos

  1. (Xentiliciu) Guipuzcoana (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de guipuscoano.

Referencies[editar]