iraniana

De Wikcionariu

Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ i.ɾaˈnja.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín iraniana, masculín iranián; plural femenín iranianas, masculín iranians

  1. (Xentiliciu) Iranina (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'iranián.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ i.ɾə.niˈa.nə ]; catalán occidental [ i.ɾa.niˈa.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín iraniana, masculín iranià; plural femenín iranianes, masculín iranians

  1. (Xentiliciu) Iranina (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'iranià.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ i.ɾaˈnja.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín iraniana, masculín iraniano; plural femenín iranianas, masculín iranianos

  1. (Xentiliciu) Iranina (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'iraniano.


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ i.ɾaˈnja.no ]

Sustantivu[editar]

singular femenín iraniana, masculín iranian; plural femenín iranianas, masculín iranians

  1. (Xentiliciu) Iranina (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'iranian.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ i.ɾɐ.niˈɐ.nɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín iraniana, masculín iraniano; plural femenín iranianas, masculín iranianos

  1. (Xentiliciu) Iranina (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'iraniano.