omanita

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ u.məˈni.tə ]; catalán occidental [ o.maˈni.ta ]

Sustantivu[editar]

singular masculín y femenín omanita; plural masculín y femenín omanites

  1. (Xentiliciu) Omanianu, omaniana (habitante).

Pallabres rellacionaes

Axetivu[editar]

singular masculín y femenín omanita; plural masculín y femenín omanites

  1. (Xentiliciu) Omanianu, d'Omán.

Pallabres rellacionaes


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ u.maˈni.to ]

Sustantivu[editar]

singular masculín y femenín omanita; plural masculín y femenín omanitas

  1. (Xentiliciu) Omanianu, omaniana (habitante).

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Axetivu[editar]

singular masculín y femenín omanita; plural masculín y femenín omanitas

  1. (Xentiliciu) Omanianu, d'Omán.

Sinónimos

Pallabres rellacionaes


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ u.mɐˈni.tɐ ]

Sustantivu[editar]

singular masculín y femenín omanita; plural masculín y femenín omanitas

  1. (Xentiliciu) Omanianu, omaniana (habitante).

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Axetivu[editar]

singular masculín y femenín omanita; plural masculín y femenín omanitas

  1. (Xentiliciu) Omanianu, d'Omán.

Sinónimos

Pallabres rellacionaes