viérmene

Asturianu

Viérmenes (1).

Dibuxu d'un viérmene (2).

Pronunciación y silabación: [ ˈbjeɾ.me.ne ]

Sustantivu

masculín singular viérmene; plural viérmenes

1. (Zooloxía) Cualquier animal invertebráu ensin estremidaes, de cuerpu blandiu, allargáu y cilíndricu, y de tamañu pequeñu, que vive llibre o como parásitu de vexetales o animales.
2. (Zooloxía) Guxán que sal nos alimentos como la carne, el pexe o'l quesu.
3. (Amoblamientu) Cama pa ñácaros o neños mui pequeños, con un armazón que sobresal del colchón pa que nun caiga'l ñácaru o'l neñu o la neña al suelu.

Otres formes

• viérbene → forma encamentada nel DALLA

Sinónimos

• [1] guxán ~ guxanu, cocu, coca, crialexu, vierbe
• [2] belesa, besa, bichu, caresa ~ carexa, carrazana, cocu, vierbe
• [3] cuna, mezu; (si tien vaivén) berciu, bierzu ~ bierciu ~ briezu, ensomu, escaniellu, ron, trubiecu

Pallabres rellacionaes

• [2] guxarapa, guxarapu; gata, gatona, rata; burru; saltón
• [3] serón; cama

Traducciones y equivalencies

«viérbene»: animal invertebráu

Español: gusano (es) Francés: ver (fr)

Inglés: worm (en)

«viérbene»: guxán que sal nos alimentos

«viérbene»: cama de ñácaru

Aragonés: cuna (an) Catalán: bressol (ca) Español: cuna (es) Francés: berceau (fr) Gallegu: berce (gl), barrelo (gl), rolo (gl)

Inglés: crib (en), cot (en) Occitanu: brèç (oc), cunhèra (oc) Portugués: berço (pt) Vascu: sehaska (eu)

Referencies

• Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.