papá

De Wikcionariu
Mira tamién: papa, papà, papă

Asturianu[editar]

Pronunciación[editar]

  • [ paˈpa ]
(rexistru)

Etimoloxía[editar]

  • Del llatín pappa, forma coloquial infantil pa llamar al padre, anque por influencia del términu español.

Sustantivu[editar]

masculín singular papá; plural papás

  1. (Parentescu) Forma cariñosa pa dirixise al padre polos fíos.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Diccionariu Etimolóxicu de la Llingua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Universidá d'Uviéu & Academia de la Llingua Asturiana, 2017-2021, Uviéu; ISBN: 978-84-17445-18-8.

Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ paˈpa ]

Sustantivu[editar]

masculín singular papá; plural papás

  1. (Parentescu) Papá, papa, .

Sinónimos


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ paˈpa ]

Sustantivu[editar]

masculín singular papá; plural papás

  1. (Parentescu) Papá, papa, .

Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ paˈpa ]

Sustantivu[editar]

  1. (Parentescu) Papá, papa, .

Sinónimos

  • portugués brasilanu papai