toro

De Wikcionariu

Aragonés[editar]

Pronunciación[editar]

  • [ ˈto.ɾo ]

Etimoloxía[editar]

Sustantivu[editar]

masculín singular toro; plural toros

  1. (Bóvidos) Güe.
  2. (Bóvidos) Güe non castráu.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.


Catalán[editar]

Pronunciación[editar]

  • catalán oriental [ ˈtɔ.ɾu ]
  • catalán occidental [ ˈtɔ.ɾo ]
(rexistru)

Etimoloxía[editar]

Sustantivu[editar]

masculín singular toro; plural toros

  1. (Bóvidos) Güe.
  2. (Bóvidos) Güe non castráu.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español[editar]

Pronunciación[editar]

  • [ ˈto.ɾo ]
Anagrama: orto, otro, roto

Etimoloxía[editar]

Sustantivu[editar]

masculín singular toro; plural toros

  1. (Bóvidos) Güe.
  2. (Bóvidos) Güe non castráu.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.