arquitecta

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ aɾ.kiˈte(k).ta ]

Sustantivu[editar]

singular femenín arquitecta, masculín arquitectu ; plural femenín arquitectes, masculín arquitectos

  1. (Oficios y profesiones) Persona preparada n'arquiteutura, que diseña edificios y otres construcciones y dirixe la so realización.

Otres formes[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ əɾ.kiˈtɛk.tə ]; catalán oriental [ aɾ.kiˈtɛk.ta ]

Sustantivu[editar]

singular femenín arquitecta, masculín arquitecte; plural femenín y masculín arquitectes

  1. (Oficios y profesiones) Arquitecta, arquiteuta.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ aɾ.kiˈtek.ta ]

Sustantivu[editar]

singular femenín arquitecta, masculín arquitecto; plural femenín arquitectas, masculín arquitectos

  1. (Oficios y profesiones) Arquitecta, arquiteuta.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.