barcelonina

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ baɾ.θe.loˈni.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín barcelonina, masculín barcelonín ; plural femenín barcelonines, masculín barceloninos

  1. (Xentiliciu) Habitante de la ciudá o de la provincia de Barcelona.

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de barcelonín.

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ bəɾ.sə.ɫuˈni.nə ]; catalán occidental [ baɾ.se.ɫoˈni.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín barcelonina, masculín barceloní; plural femenín barcelonines, masculín barcelonins

  1. (Xentiliciu) Barcelonina, barcelonesa (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de barceloní.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ baɾ.se.luˈni.no ]

Sustantivu[editar]

singular femenín barcelonina, masculín barcelonin; plural femenín barceloninas, masculín barcelonins

  1. (Xentiliciu) Barcelonina, barcelonesa (habitante).

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de barcelonin.

Referencies[editar]