bielorús

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación[editar]

  • catalán oriental [ bi.ɛ.ɫuˈrus ]
  • catalán occidental [ bi.ɛ.ɫoˈrus ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín bielorús, femenín bielorussa ; plural masculín bielorussos, femenín bielorusses

  1. (Xentiliciu) Bielorrusu (habitante).

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular bielorús ensin plural

  1. (Llingüística) Bielorrusu, llingua bielorrusa.

Sinónimos[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín bielorús, femenín bielorussa; plural masculín bielorussos, femenín bielorusses

  1. (Xentiliciu) Bielorrusu, de Bielorrusia.
  2. (Filoloxía) Bielorrusu, de la llingua bielorrusa.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
  • «ésAdir», portal llingüísticu de la Corporación Catalana de Medios Audiovisuales; páxina web.
  • Gran Diccionari de la Llengua Catalana; Grup Enciclopèdia. Consulta on-line.

Occitanu[editar]

Pronunciación[editar]

  • [ bje.luˈrys ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín bielorús, femenín bielorussa; plural masculín bielorusses, femenín bielorussas

  1. (Xentiliciu) Bielorrusu (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular bielorús ensin plural

  1. (Llingüística) Bielorrusu, llingua bielorrusa.

Axetivu[editar]

singular masculín bielorús, femenín bielorussa; plural masculín bielorusses, femenín bielorussas

  1. (Xentiliciu) Bielorrusu, de Bielorrusia.
  2. (Filoloxía) Bielorrusu, de la llingua bielorrusa.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.