brulega

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ bɾuˈle.ɣa ]
Etimoloxía: De Brul + -egu.

Sustantivu[editar]

singular femenín brulega, masculín brulegu ; plural femenín brulegues, masculín brulegos

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Brul, nel conceyu de Castropol.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de brulegu.

Referencies[editar]

  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ bɾuˈle.ɣa ]; con "gheada" [ bɾuˈle.ħa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín brulega, masculín brulego; plural femenín brulegas, masculín brulegos

  1. (Xentiliciu) Brulega.

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de brulego.

Referencies[editar]

  • Dicionario do Galego de Asturias; Carlos Xesús Varela Aenlle, Servizo de Publicacións da Universidade de Vigo, 2021; ISBN: 978-84-8158-897-2.