càntabre

Mira tamién: cantabre, Cantabre

Catalán

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈkan.tə.βɾə ]; catalán occidental [ ˈkan.ta.βɾe ]

Sustantivu (1)

singular masculín càntabre, femenín càntabra; plural masculín y femenín càntabres

1. (Xentiliciu) Cántabru (habitante de Cantabria).
2. (Xentiliciu), (Historia) Cántabru (pueblu prerromanu).

Pallabres rellacionaes

• Cantàbria, cantàbric

Sustantivu (2)

masculín singular càntabre ensin plural

1. (Llingüística) Cántabru (variedá asturlleonesa de Cantabria).

Axetivu

singular masculín càntabre, femenín càntabra; plural masculín y femenín càntabres

1. (Xentiliciu) Cántabru (de Cantabria).
2. (Xentiliciu), (Historia) Cántabru (del pueblu prerromanu).

Sinónimos

• [1] cantàbric

Pallabres rellacionaes

• Cantàbria

Referencies

• Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.