Saltar al conteníu

cristiana

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación y silabación: [ kɾisˈtja.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín cristiana, masculín cristianu ; plural femenín cristianes, masculín cristianos

  1. (Mitoloxía y relixón) Persona que practica'l cristianismu.

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies

[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de cristianu.

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Catalán

[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ kɾis.tiˈa.nə ]; catalán occidental [ kɾis.tiˈa.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín cristiana, masculín cristià; plural femenín cristianes, masculín cristians

  1. (Mitoloxía y relixón) Cristiana.

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de cristià.

Referencies

[editar]
  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español

[editar]

Pronunciación y silabación: [ kɾisˈtja.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín cristiana, masculín cristiano; plural femenín cristianas, masculín cristianos

  1. (Mitoloxía y relixón) Cristiana.

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de cristiano.

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.