Saltar al conteníu

croata

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ kɾoˈa.ta ]
(rexistru)

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín y femenín croata ; plural masculín y femenín croates

  1. (Xentiliciu) Habitante de Croacia.

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Sustantivu (2)

[editar]
N'escuro, les zones que se consideren croata dientro de la llingua serbocroata.

masculín singular croata ensin plural

  1. (Llingüística) Variante de la llingua eslava denomada xenéricamente como serbocroata que ye oficial en Croacia.

Términos rellacionaos[editar]

Abreviatura o sigla[editar]

  • ISO 639-1: hr, ISO 639-2, ISO 639-3: hrv

Traducciones y equivalencies

[editar]

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «croata».

Axetivu

[editar]

singular masculín, femenín y neutru croata ; plural masculín y femenín croates

  1. (Xentiliciu) Relativo a Croacia.
  2. (Filoloxía) Relativo a la variante de Croacia del serbocroata.

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Cartafueyos normativos. Nomes de los países del mundu y de les sos capitales y xentilicios; Academia de la Llingua Asturiana, 2010, Uviéu; ISBN: 978-84-8168-500-8.


Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán oriental [ kɾuˈa.tə ]
  • catalán occidental [ kɾoˈa.ta ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín croata, masculín croat; plural femenín croates, masculín croats

  1. (Xentiliciu) Croata, muyer croata (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de croat.

Referencies

[editar]
  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ kɾoˈa.ta ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín y femenín croata; plural masculín y femenín croatas

  1. (Xentiliciu) Croata (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular croata ensin plural

  1. (Llingüística) Croata, llingua serbocroata de Croacia.

Términos rellacionaos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín y femenín croata; plural masculín y femenín croatas

  1. (Xentiliciu) Croata, de Croacia.
  2. (Filoloxía) Croata, de la llingua serbocroata de Croacia.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line. OBSERVACIÓN: Dientro de la definición pa «croata».
  • Ortografía de la lengua española; Real Academia Española & Asociación de Academias de la Lengua Española, 2010, ISBN: 978-84-670-3426-4.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ kɾoˈa.ta ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín y femenín croata; plural masculín y femenín croatas

  1. (Xentiliciu) Croata (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular croata ensin plural

  1. (Llingüística) Croata, llingua serbocroata de Croacia.

Términos rellacionaos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín y femenín croata; plural masculín y femenín croatas

  1. (Xentiliciu) Croata, de Croacia.
  2. (Filoloxía) Croata, de la llingua serbocroata de Croacia.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.


Italianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ kroˈa.ta ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín croata, masculín croato; plural femenín croate, masculín croati

  1. (Xentiliciu) Croata, muyer croata (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de croato.

Referencies

[editar]
  • Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication. Consulta on-line.
  • Grande Dizionario Hoepli Italiano di Aldo Gabrielli, La Repubblica & Hoepli Editore. Consulta on-line.


Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ kɾuˈa.to ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín croata, masculín croat; plural femenín croatas, masculín croats

  1. (Xentiliciu) Croata, muyer croata (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de croat.

Referencies

[editar]
  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.


Portugués

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • portugués européu [ kɾuˈa.tɐ ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín y femenín croata; plural masculín y femenín croatas

  1. (Xentiliciu) Croata (habitante).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular croata ensin plural

  1. (Llingüística) Croata, llingua serbocroata de Croacia.

Términos rellacionaos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín y femenín croata; plural masculín y femenín croatas

  1. (Xentiliciu) Croata, de Croacia.
  2. (Filoloxía) Croata, de la llingua serbocroata de Croacia.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referecies

[editar]