eslavu
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ (e)sˈla.βu ]
Sustantivu[editar]
singular masculín eslavu, femenín eslava; plural masculín eslavos, femenín eslaves
- (Llingüística) Llingua indoeuropea falada orixinariamente nel noreste d'Europa y de la que deriven les llingües de los países del este y sureste d'Europa.
- (Llingüística) Tueru llingüísticu indoeuropéu que recueye les llingües orixinaes d'esa llingua antigua eslava, como'l polacu, el rusu, l'ucraín, el serbiu o'l búlgaru, ente otres.
- (Xentiliciu) Persona que pertenez al pueblu indoeuropéu qu'habitaba hasta'l sieglu VI la zona noreste d'Europa, espardíos depués tamién pelos Balkanes.
Traducciones y equivalencies[editar]
«eslavu»: llingua indoeuropea eslava y la so familia llingüística
«eslavu»: persona del pueblu indoeuropéu eslavu
Axetivu[editar]
singular masculín eslavu, femenín eslava, neutru eslavo; plural masculín eslavos, femenín eslaves
- (Filoloxía) Relativo a la llingua indoeuropea orixinaria del noreste d'Europa.
- (Filoloxía) Relativo a cualquiera de les llingües indoeuropees derivaes del eslavu.
- (Xentiliciu) Relativo al pueblu indoeuropéu orixinariu qu'habitaba hasta'l sieglu VI la zona noreste d'Europa.
- (Xentiliciu) Relativu a los pueblos actuales que falen un allingua d'orixe eslavu.
- gologologolo
Traducciones y equivalencies[editar]
«eslavu»: de la llingua indoeuropea eslava
«eslavu»: de les llingües actuales eslaves
«eslavu»: del pueblu indoeuropéu eslavu