Saltar al conteníu

espanyola

De Wikcionariu

Aragonés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ es.paˈɲo.la ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín espanyola, masculín espanyol ; plural femenín espanyolas, masculín espanyols

  1. (Xentiliciu) Española (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'espanyol.

Referencies

[editar]
  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
  • Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa, Edacar nº 14, Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés, Zaragoza, 2024. ISSN 1988-8139. Ochobre de 2024. Consulta PDF on-line.


Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán oriental [ əs.pəˈɲɔ.ɫə ]
  • catalán occidental [ es.paˈɲɔ.ɫa ]
(rexistru)

Sustantivu

[editar]

singular femenín espanyola, masculín espanyol; plural femenín espanyoles, masculín espanyols

  1. (Xentiliciu) Española (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'espanyol.

Referencies

[editar]
  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.