espanyola

De Wikcionariu

Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ es.paˈɲo.la ]

Sustantivu[editar]

singular femenín espanyola, masculín espanyol; plural femenín espanyolas, masculín espanyols

  1. (Xentiliciu) Española (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'espanyol.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ əs.pəˈɲɔ.ɫə ]; catalán occidental [ es.paˈɲɔ.ɫa ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

singular femenín espanyola, masculín espanyol; plural femenín espanyoles, masculín espanyols

  1. (Xentiliciu) Española (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'espanyol.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.