espanyola
Aragonés[editar]
Pronunciación y silabación: [ es.paˈɲo.la ]
Sustantivu[editar]
singular femenín espanyola, masculín espanyol; plural femenín espanyolas, masculín espanyols
- (Xentiliciu) Española (habitante).
Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular d'espanyol.
Catalán[editar]
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ əs.pəˈɲɔ.ɫə ]; catalán occidental [ es.paˈɲɔ.ɫa ]
«espanyola» catalán occidental
(rexistru)
Sustantivu[editar]
singular femenín espanyola, masculín espanyol; plural femenín espanyoles, masculín espanyols
- (Xentiliciu) Española (habitante).
Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular d'espanyol.
Referencies[editar]
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.