etiqueta

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Etiqueta nun afuega'l pitu.

Pronunciación y silabación: [ e.tiˈke.ta ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

femenín singular etiqueta; plural etiquetes

  1. Pedazu de papel o d'otru material que s'apega o se cuese a diversos oxetos, que sirve pa identificalos o p'añader o dar información complementaria.

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán occidental [ ə.tiˈkɛ.tə ]; catalán oriental [ e.tiˈke.ta ]

Sustantivu[editar]

femenín singular etiqueta; plural etiquetes

  1. Etiqueta.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ e.tiˈke.ta ]

Sustantivu[editar]

femenín singular etiqueta; plural etiquetas

  1. Etiqueta.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.