guipuzcoano

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ɣi.puθ.koˈa.no ], [ ɣi.puθˈkwa.no ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de guipuzcoanu.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: non seseante [ gi.puθ.koˈa.no ]; seseante [ gi.pus.koˈa.no ]

Sustantivu[editar]

singular masculín guipuzcoano, femenín guipuzcoana; plural masculín guipuzcoanos, femenín guipuzcoanas

  1. (Xentiliciu) Guipuzcoanu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Axetivu[editar]

singular masculín guipuzcoano, femenín guipuzcoana ; plural masculín guipuzcoanos, femenín guipuzcoanas

  1. (Xentiliciu) Guipuzcoanu, de Guipúzcoa.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.