guipuzcoano
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ɣi.puθ.koˈa.no ], [ ɣi.puθˈkwa.no ]
Forma d’axetivu[editar]
- Forma neutra de guipuzcoanu.
Español[editar]
Pronunciación y silabación: non seseante [ gi.puθ.koˈa.no ]; seseante [ gi.pus.koˈa.no ]
Sustantivu[editar]
singular masculín guipuzcoano, femenín guipuzcoana; plural masculín guipuzcoanos, femenín guipuzcoanas
- (Xentiliciu) Guipuzcoanu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Axetivu[editar]
singular masculín guipuzcoano, femenín guipuzcoana ; plural masculín guipuzcoanos, femenín guipuzcoanas
Pallabres rellacionaes
Referencies[editar]
- Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.