indi
Catalán[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈin.di ]
«indi»
(rexistru)
Sustantivu (1)[editar]
singular masculín indi, femenín índia ; plural masculín indis, femenín índies
- (Xentiliciu) Indiu (habitante d'India).
- (Xentiliciu) Indiu (habitante orixinal d'América)
Sinónimos
- [1] hindú
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2)[editar]
masculín singular indi ensin plural
Axetivu[editar]
singular masculín indi, femenín índia; plural masculín indis, femenín índies
- (Xentiliciu) Indiu, d'India.
- (Xentiliciu) Indiu, d'América.
Sinónimos
- [1] hindú
Pallabres rellacionaes
Referencies[editar]
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
Occitanu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈin.di ]
Sustantivu[editar]
masculín singular indi ensin plural
Pallabres rellacionaes
Categoríes:
- Catalán-Asturianu
- Pallabres catalanes con rexistru sonoru
- Sustantivos catalanes
- Sustantivos xenéricos catalanes
- Xentiliciu (catalán)
- Sustantivos masculinos ensin plural catalanes
- Química (catalán)
- Axetivos catalanes
- Axetivos xenéricos catalanes
- Occitanu-Asturianu
- Sustantivos occitanos
- Sustantivos masculinos singulares occitanos
- Llingüística (occitanu)