Saltar al conteníu

indi

De Wikcionariu

Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈin.di ]
(rexistru)

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín indi, femenín índia ; plural masculín indis, femenín índies

  1. (Xentiliciu) Indiu (habitante d'India).
  2. (Xentiliciu) Indiu (habitante orixinal d'América)

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular indi ensin plural

  1. (Química) Indiu (metal).

Axetivu

[editar]

singular masculín indi, femenín índia; plural masculín indis, femenín índies

  1. (Xentiliciu) Indiu, d'India.
  2. (Xentiliciu) Indiu, d'América.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈin.di ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín indi, femenín índia; plural masculín indis, femenín índias

  1. (Xentiliciu) Indiu (habitante d'India).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular indi ensin plural

  1. (Llingüística) Hindi.

Axetivu

[editar]

singular masculín indi, femenín índia; plural masculín indis, femenín índias

  1. (Xentiliciu) Indiu, d'India.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.