informal

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ i(ŋ)ɱ.foɾˈmal ]

Axetivu[editar]

singular masculín, femenín y neutru informal ; plural masculín y femenín informales

  1. (Llingüística) Relativo al nivel de llingua qu'amuesa una rellación de familiaridá, de proximidá.

Sinónimos[editar]

Antónimos[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Diccionariu Asturianu-Castellanu; Xuan Xosé Sánchez Vicente, ed. Trabe, Uviéu, 2021; ISBN: 978-84-18286-67-4.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ iɱ.fuɾˈmaɫ ]; catalán occidental [ iɱ.foɾˈmaɫ ]

(rexistru)

Axetivu[editar]

singular masculín y femenín informal; plural masculín y femenín informals

  1. (Llingüística) Informal, familiar, coloquial.

Antónimos[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ iɱ.foɾˈmal ]

Axetivu[editar]

singular masculín y femenín informal; plural masculín y femenín informales

  1. (Llingüística) Informal, familiar, coloquial.

Antónimos[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.