Saltar al conteníu

lituana

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación y silabación: [ liˈtwa.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín lituana, masculín lituanu ; plural femenín lituanes, masculín lituanos

  1. (Xentiliciu) Habitante de Lituania.

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies

[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de lituanu.

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Cartafueyos normativos. Nomes de los países del mundu y de les sos capitales y xentilicios; Academia de la Llingua Asturiana, 2010, Uviéu; ISBN: 978-84-8168-500-8.


Aragonés

[editar]

Pronunciación y silabación: [ liˈtwa.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín lituana, masculín lituano; plural femenín lituanas, masculín lituanos

  1. (Xentiliciu) Lituana (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de lituano.


Catalán

[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ɫi.tuˈa.nə ]; catalán occidental [ ɫi.tuˈa.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín lituana, masculín lituà; plural femenín lituanes, masculín lituans

  1. (Xentiliciu) Lituana (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de lituà.

Referencies

[editar]
  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • «ésAdir», portal llingüísticu de la Corporación Catalana de Medios Audiovisuales; páxina web.


Español

[editar]

Pronunciación y silabación: [ liˈtwa.na ], [ li.tuˈa.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín lituana, masculín lituano; plural femenín lituanas, masculín lituanos

  1. (Xentiliciu) Lituana (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de lituano.

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu

[editar]

Pronunciación y silabación: [ li.tuˈa.na ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín lituana, masculín lituano; plural femenín lituanas, masculín lituanos

  1. (Xentiliciu) Lituana (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de lituano.

Referencies

[editar]
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • Dicionario de pronuncia da lingua galega; Universidade de Santiago de Compostela & Instituto da Lingua Galega; ISSN: 2660-8235. Páxina web.


Occitanu

[editar]

Pronunciación y silabación: [ liˈtɥa.no ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín lituana, masculín lituan; plural femenín lituanas, masculín lituans

  1. (Xentiliciu) Lituana (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de lituan.

Referencies

[editar]


Portugués

[editar]

Pronunciación y silabación: [ li.tuˈɐ.nɐ ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín lituana, masculín lituano; plural femenín lituanas, masculín lituanos

  1. (Xentiliciu) Lituana (habitante).

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de lituano.

Referencies

[editar]