marta

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈmaɾ.tə ]; catalán occidental [ ˈmaɾ.ta ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

femenín singular marta; plural martes

  1. (Zooloxía) Fuina de la papalba mariella.

Sinónimos[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ.ta ]

Sustantivu[editar]

femenín singular marta; plural martas

  1. (Zooloxía) Fuina de la papalba mariella.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ.ta ]

Sustantivu[editar]

femenín singular marta; plural martas

  1. (Zooloxía) Fuina de la papalba mariella.

Referencies[editar]


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ.to ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

femenín singular marta; plural martas

  1. (Zooloxía) Fuina de la papalba mariella.

Referencies[editar]

  • Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians; Joan de Cantalausa & Institut d'Estudis Occitans, 2002-2006. Consulta on-line.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ.tɐ ]

Sustantivu[editar]

femenín singular marta; plural martas

  1. (Zooloxía) Fuina de la papalba mariella.

Referencies[editar]