menorquín

De Wikcionariu
Mira tamién: menorquin

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ me.noɾˈkiŋ ]

Sustantivu[editar]

singular masculín menorquín, femenín menorquina; plural masculín menorquinos, femenín menorquines

  1. (Xentiliciu) Habitante de Menorca.

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín menorquín, femenín menorquina, neutru menorquino; plural masculín menorquinos, femenín menorquines

  1. (Xentiliciu) Relativo a Menorca.

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ me.noɾˈkin ]

Sustantivu[editar]

singular masculín menorquín, femenín menorquina; plural masculín menorquins, femenín menorquinas

  1. (Xentiliciu) Menorquín (habitante).

Pallabres rellacionaes

Axetivu[editar]

singular masculín menorquín, femenín menorquina; plural masculín menorquins, femenín menorquinas

  1. (Xentiliciu) Menorquín, de Menorca.

Pallabres rellacionaes


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ me.noɾˈkin ]

Sustantivu[editar]

singular masculín menorquín, femenín menorquina; plural masculín menorquines, femenín menorquinas

  1. (Xentiliciu) Menorquín (habitante).

Pallabres rellacionaes

Axetivu[editar]

singular masculín menorquín, femenín menorquina ; plural masculín menorquines, femenín menorquinas

  1. (Xentiliciu) Menorquín, de Menorca.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.