noreñés

Asturianu

Asitiamientu del conceyu Noreña n'Asturies.

Pronunciación y silabación: [ no.ɾeˈɲes ]
Etimoloxía: De Noreña + sufixu -és.

Sustantivu

singular masculín noreñés, femenín noreñesa; plural masculín y femenín noreñeses → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del conceyu o de la villa de Noreña.

Pallabres rellacionaes

• No

Axetivu

singular masculín noreñés, femenín noreñesa, neutru noreñés ~ noreñeso; plural masculín y femenín noreñeses → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Relativo al conceyu o a la villa de Noreña.

Pallabres rellacionaes

• No

Forma d’axetivu

1. Forma neutra de noreñés.

Otres formes

• noreñeso

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.