regla

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈre.ɣla ]

Sustantivu[editar]

femenín singular regla; plural regles

  1. (Sociedá) Norma a la qu'ha axustase la conducta humana, na práctica de la vida, l'exerciciu d'una ciencia, arte, oficiu, etc.
  2. Manera habitual y normal como se presenta un fechu, un comportamientu.

Sinónimos[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈreɡ.ɡɫə ]; catalán occidental [ ˈre.ɣɫa ]

Sustantivu[editar]

femenín singular regla; plural regles

  1. (Sociedá) Regla, norma.
  2. Regla, pauta.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈre.ɣla ]

Sustantivu[editar]

femenín singular regla; plural reglas

  1. (Sociedá) Regla, norma.
  2. Regla, pauta.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.