ruso

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈru.so ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de rusu.


Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈru.so ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín ruso, femenín rusa; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular ruso ensin plural

  1. (Llingüística) Rusu, llingua rusa.

Axetivu[editar]

singular masculín ruso, femenín rusa; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu, de Rusia.
  2. (Filoloxía) Rusu, de la llingua rusa.

Pallabres rellacionaes


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈru.so ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín ruso, femenín rusa; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular ruso ensin plural

  1. (Llingüística) Rusu, llingua rusa.

Axetivu[editar]

singular masculín ruso, femenín rusa ; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu, de Rusia.
  2. (Filoloxía) Rusu, de la llingua rusa.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈru.so ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín ruso, femenín rusa; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular ruso ensin plural

  1. (Llingüística) Rusu, llingua rusa.

Axetivu[editar]

singular masculín ruso, femenín rusa; plural masculín rusos, femenín rusas

  1. (Xentiliciu) Rusu, de Rusia.
  2. (Filoloxía) Rusu, de la llingua rusa.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]