si

De Wikcionariu
Mira tamién: , , și, Si

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ si ]; [ sj ] (cuando-y sigue vocal)
Etimoloxía: Del llatín si.

Conxunción[editar]

  1. Pallabra cola que s'introduz una oración condicional.

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Español[editar]

Sustantivu[editar]

masculín singular si; plural sis

  1. (Música) .

Conxunción[editar]

  1. Si.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Francés[editar]

Pronunciación y silabación: [ si ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

masculín invariable si singular y plural

  1. (Música) .

Alverbiu[editar]

  1. (Alverbiu d'afirmación) , pallabra p'afirmar contradiciendo una negación.
  2. Tan, tanto (acompañáu d'un axetivu o alverbiu).

Conxunción[editar]

  1. Si.

Otres formes


Gallegu[editar]

Sustantivu[editar]

masculín singular si; plural sis

  1. (Música) .

Pronome[editar]

  1. , pronome reflexivu tónicu pa les terceres persones.

Alverbiu[editar]

  1. (Alverbiu d'afirmación) .

Referencies[editar]


Italianu[editar]

Pronome[editar]

  1. Se, pronome reflexivu átonu pa les terceres persones.


Mirandés[editar]

Pronome[editar]

  1. , forma reflexiva tónica pa les terceres persones.


Portugués[editar]

Sustantivu[editar]

masculín singular si; plural sis

  1. (Música) .

Pronome[editar]

  1. , pronome reflexivu tónicu pa les terceres persones.