vi

De Wikcionariu
Saltar a navegación Saltar a la gueta

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈbi ]

Forma de verbu[editar]

  1. Primer persona singular del pretéritu perfectu d'indicativu del verbu ver.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈbi ], [ ˈvi ]

(rexistru)

Etimoloxía: Del llatín vinum.

Sustantivu[editar]

masculín singular vi; plural vins

  1. (Alimentación), (Gastronomía) Vinu.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line., Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Danés[editar]

Pronome[editar]

  1. Nós, pronome pa la primer persona plural.


Serbiu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ʋi ]

Pronome[editar]

  1. Vós.
  2. Vusté, vustedes.

Otres formes