vi
Saltar a navegación
Saltar a la gueta
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈbi ]
Forma de verbu[editar]
- Primer persona singular del pretéritu perfectu d'indicativu del verbu ver.
Catalán[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈbi ], [ ˈvi ]
«vi»
(rexistru)
Etimoloxía: Del llatín vinum.
Sustantivu[editar]
masculín singular vi; plural vins
Pallabres rellacionaes
Referencies[editar]
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line., Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
Danés[editar]
Pronome[editar]
- Nós, pronome pa la primer persona plural.
Serbiu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ʋi ]
Pronome[editar]
Otres formes
- Cirílicu: ви