extranjero

De Wikcionariu

Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ eks.tɾaŋˈxe.ɾo ]

Sustantivu (1)[editar]

masculín singular extranjero ensin plural

  1. (Xeografía) Estranxeru (zona xeográfica).

Sustantivu (2)[editar]

singular masculín extranjero, femenín extranjera; plural masculín extranjeros, femenín extranjeras

  1. (Sociedá) Estranxeru (persona).

Axetivu[editar]

singular masculín extranjero, femenín extranjera ; plural masculín extranjeros, femenín extranjeras

  1. (Sociedá), (Xeografía) Estranxeru.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.