extranjero
Español[editar]
Pronunciación y silabación: [ eks.tɾaŋˈxe.ɾo ]
Sustantivu (1)[editar]
masculín singular extranjero ensin plural
- (Xeografía) Estranxeru (zona xeográfica).
Sustantivu (2)[editar]
singular masculín extranjero, femenín extranjera; plural masculín extranjeros, femenín extranjeras
- (Sociedá) Estranxeru (persona).
Axetivu[editar]
singular masculín extranjero, femenín extranjera ; plural masculín extranjeros, femenín extranjeras
Referencies[editar]
- Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.